In het rauwe Depressie, de dwangmatige denkziekte maakt François de Waal als ‘ervaringsdeskundige’ de lezer deelgenoot van de wereld achter zijn depressie. Niet alleen van de pijnlijke weg die er al kronkelend naartoe voert, maar ook van de wanhopige zoektocht naar oplossingen en inspiratiebronnen die het leed kunnen duiden of verzachten, en het ellendige geworstel met medicatie om de pijn die met een depressie gepaard gaat te dempen.

François neemt de lezer in korte verhalen mee in zijn kritische pogingen te begrijpen wat de mogelijke oorzaken van een depressie zijn en romantiseert de goede bedoelingen van de meelijdende omgeving niet. Hij gebruikt en verwijst veel naar inspiratiebronnen, wetenswaardigheden, boeken, YouTube-filmpjes en online informatie.

Het boek is dan  ook een inspiratiebron voor  hen die zelf met een depressie worstelen of er een achter de rug hebben, doordat het bol staat van de citaten, leestips en aansprekende voorbeelden uit de literatuur, filosofie, kunst en wetenschap. Maar wat hij beweert is nooit vrijblijvend, hij betrekt altijd zijn eigen ervaring bij wat hij te zeggen heeft.

Depressie, de dwangmatige denkziekte is op ongezouten en pijnlijke eerlijke wijze troostend voor lezers die zelf worstelen met een depressie of er alles aan doen om er niet door te worden verzwolgen. Het boek probeert de verwarring minder groot te maken door te verhelderen en te demystificeren, en wil dus tegelijk bemoedigend en hoopvol zijn.