Op een mooi moment begrijp je dat we allemaal ons geluk buiten onszelf zoeken (geld, roem, status, succes, uiterlijk, huis, erbij willen horen, relatie, kinderen, enz), maar dat dat helaas een doodlopende weg is, een marathon zonder finish. Geluk vind je in jezelf, in de rust en stilte van je eigen geest. Je denkt jezelf gelukkig, het is een besluit dat losstaat van de wereld. Het heeft iets tragisch als je mensen wanhopig geluk op alle verkeerde plekken ziet zoeken, overal behalve daar waar het is.

Oké, geluk vind je dus in jezelf maar een van de beste manieren om gelukkig te worden is anderen gelukkig maken. Volgens de wetenschap ervaart ons onderbewustzijn anderen helpen en jezelf helpen als hetzelfde. Dus als je iemand anders helpt, voel jij je beter. Maar voordat de wetenschap dit zei wisten wij al: het is beter te geven dan te ontvangen. Er schuilt een groot genoegen in geven en je ziet het zelfs bij kinderen die blij worden als ze een cadeau krijgen maar helemaal smelten als ze ook eens een cadeau aan iemand anders kunnen geven.

Dit oude fenomeen noemen psychologen sinds 1988 helper’s high: het voordeel van iets spiritueels geven, bijvoorbeeld affectie, vergiffenis, vertrouwen of een compliment, is dat de intenties daarvan, de gedachten en gevoelens die daaraan voorafgaan, eerst in je eigen hoofd gevormd moeten zijn. Al die tijd heeft er in de eerste plaats één persoon baat bij al die positiviteit en dat ben jij.

Helper’s high wordt ook zo uitgelegd: als je geld geeft, tijd, aandacht, warmte of goederen, dan zeg je impliciet: ik heb genoeg. Ik heb zoveel, eigenlijk te veel, ik kan dit geven zonder dat ik me arm en leeg voel. Als je waarachtig, onvoorwaardelijk (=zonder de voorwaarde ik wil iets terug) geeft komt er vreemd genoeg niet een sensatie van ik-kom-tekort maar een gevoel van ik heb meer dan genoeg. Het is een indirecte manier van dankbaar zijn. En als anderen je dan ook nog eens gaan bedanken, wordt het feest alleen maar groter. De runner’s high van sport is de helper’s high van altruïsme.

Geven lijkt jezelf opofferen maar nemen, pakken en graaien is jezelf pas echt opofferen: je tijd, energie, talent, gezin en geweten, kortom je leven weggooien.

François de Waal