Recensie HP De Tijd

Voor wie met zichzelf overhoop ligt, biedt de zelfhulpindustrie onuitputtelijk schriftelijk soelaas. Een leuke uitgave op dit gebied is Vijftig manieren waarop ik mijn leven verpestte en hoe jij dat kunt voorkomen van François de Waal. Met titels van dergelijke lengte ben ik snel door de mij toegewezen ruimte heen, dus ga ik het boek van De Waal afkorten tot Vijftig. Vijftig is de leeftijd van de auteur, en ook het aantal hoofdstukjes in zijn boek, waarin hij in een handomdraai evenveel humeuren en temperamenten analyseert. De Waal is daarmee de Nederlandse dr. Phil. Daar doe ik natuurlijk beiden mee tekort, maar het schiet wel op in de uitleg. De jonge De Waal werd bijvoorbeeld ooit als filmredacteur ontslagen bij de Volkskrant omdat hij de daar heilige Van der Keuken niet wenste te prijzen, en werd veroordeeld door de rechter vanwege een inderdaad vrij schreeuwerige column tegen Rob Scholte. De oude De Waal raadt zijn opvolgers dit soort kritiek af, omdat je er zelf nog het hardst van slijt. Willem Frederik Hermans gebruikte een soortgelijke metafoor. Hij had het over sneeuwruimen. Als je wacht en niks doet, gebeurt de klus vanzelf. “Als je maar lang genoeg aaan een rivier zit, zie je op een dag het lijk van je ergste vijand voorbijdrijven”, schijnt nog van Lao Tse zelf te zijn. Maar wat als je nou oprecht van sneeuwruimen houdt? (uitgeverij Scriptum)

JZ